Οι πολίτες ως μέλη του εκλογικού σώματος δεν ασκούν την κυριαρχία τους μόνο τη στιγμή της κάλπης, αλλά οφείλουν να ελέγχουν τους εκλεγμένους αξιωματούχους, ασκώντας ταυτόχρονα σφοδρότατη κριτική εναντίον τους.
Ο περιορισμός αυτού του είδους δικαιώματος ισοδυναμεί με περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας.
Επομένως, πολίτες που ενδιαφέρονται για την ευημερία του τόπου τους, μπορούν να ασκήσουν κριτική σχετικά με πράξεις και συμπεριφορές δημοσίων προσώπων που ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο, ακόμη και αν ασκούν οξεία κριτική και χρησιμοποιούν δυσμενείς χαρακτηρισμούς.
Η υποβληθείσα μήνυση για «ενδεχόμενη συκοφαντική δυσφήμιση» από τον «άρχοντα» του δήμου μας κατά του «ύποπτου» συνδημότη μας Σταμάτη Μ., γνωστού κοινωνικού αγωνιστή με τον γνωστό πολιτικό επικριτικό λόγο που τον χαρακτηρίζει, τις δημόσιες θέσεις του και την σκληρή αξιολογική κριτική του, στα κείμενα που κατά καιρούς έχει αναρτήσει -και «εκνεύρισε» τον «δημοκράτη» δήμαρχο-, συνιστά, κατά την άποψή μου, ευθεία απειλή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του πολίτη, να ασκεί τον έλεγχο και την κριτική του ελεύθερα στα εκάστοτε δημόσια πρόσωπα και έχει ως αποκλειστικό σκοπό την φίμωση της ελευθερίας του λόγου και της κριτικής.
Αντί ο αξιωματούχος πρωταγωνιστής να ακούει με προσοχή τα κακώς κείμενα και όλα όσα καυτηριάζονται, τα οποία διαχρονικά και ακαταπαύστως καταγγέλλονται τόσο από τον συγκεκριμένο δημότη, όσο και από άλλους συνδημότες, η μεθόδευση με μήνυση, καταδεικνύει την προσπάθειά του να τρομοκρατήσει και να φιμώσει κάθε ανεξάρτητη μαχόμενη φωνή, που ασχολείται ενεργά με τα προβλήματα του τόπου και αποκαλύπτει τις ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο δήμος μας.
Δυστυχώς, για τον τόπο μας, το «ενιαίο κέντρο αποφάσεων & παρακολούθησης», το οποίο επικουρείται από «στρατευμένους κονδυλοφόρους, αργυρώνητα παπαγαλάκια και νοικιασμένους χειροκροτητές», -δυστυχώς για όλους αυτούς και για όλους τους δημότες,- προσπαθούν να μετατρέψουν την δημόσια πολιτική και αξιολογική κριτική σε ποινικά κολάσιμη πράξη, με κυρίαρχο στόχο την φίμωση κάθε διαφορετικής φωνής… και όσοι «ενοχλητικοί πολίτες», τολμούν να κρίνουν την διοίκηση του δήμου και τον τρόπο διαχείρισης των ζητημάτων που απασχολούν τον τόπο και τους δημότες, αποτελούν τον «κοινό εχθρό» τους.
Καλό θα ήταν κάποιοι οι οποίοι κατέχουν δημόσια αξιώματα να κατανοήσουν, ότι οι πολίτες δεν μπορούν να ξαπλώσουν στον "καναπέ της υποταγής", να φοβούνται και να σωπαίνουν, αλλά ως ενεργοί δημότες, επιδιώκουν πάντα δημόσια και στο φως της ημέρας, να διεκδικούν την δημοκρατία, την αλήθεια και τη συμμετοχή στην πολιτική και κοινωνική ζωή, για το καλό αυτού του τόπου. Ο έντονος έλεγχος και η αξιολογική κριτική στα πλαίσια της άσκησης των καθηκόντων τους, για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους, είναι αυτονόητη και ο διάλογος είναι η ζωογόνα δύναμη για την κάθε κοινωνία.
Τέλος, έχω την εντύπωση ότι ο κύριος Δήμαρχος, αντί να ενώνει..., δυστυχώς, για άλλη μια φορά, δεν φέρθηκε ούτε "δημοκρατικά", ούτε "ψύχραιμα"...!!!
(ΥΓ-1). Σας καλώ να θέσετε στον εαυτό σας τα εξής ερωτήματα.
Έχουμε σε μια κοινωνία δικαίωμα να εκφράζουμε την αξιολογική κρίση μας ή την καταφρονητική γνώμη μας που έχουμε για τα εκλεγμένα δημόσια πρόσωπα; ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Κατά πόσο ένα κείμενο από τα πολλά που έχουν αναρτηθεί μέχρι σήμερα, με δυσφημιστικές αξιολογικές κρίσεις που γίνονται για την άσκηση εξουσίας, μπορεί να θεωρηθεί επιλήψιμο;
Μπορείτε να προβλέψετε, με σχετική ακρίβεια, τη δικαστική κρίση για το κατά πόσο ένα κείμενο προστατεύεται ή όχι από την ελευθερία του λόγου;
Ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε..., λέγοντας, ότι πρέπει να προστατεύεται η τιμή και η υπόληψη του καθενός....
(ΥΓ-2). Πάντως η αίσθησή μου είναι ότι το αδίκημα της εξύβρισης ή της συκοφαντικής δυσφήμισης έχει πλέον περιοριστεί μόνο στο γραπτό λόγο. Πολύ σπάνιες είναι οι υποθέσεις εξύβρισης για κάτι που ακούστηκε στο καφενείο ή σε μια κοινωνική συνάντηση, γιατί οι περισσότεροι πολίτες δεν κάθονται να "ψειρίσουν" την έκφρασή τους, πετούν ένα... "μαλάκας" και... ξεμπερδεύουν με την κρίση τους για τον άλλον. Κι αυτό σημαίνει ότι και στην καθημερινότητα της κοινωνικής ζωής είναι αποδεκτές οι διάφορες κρίσεις, ακόμα κι όταν αυτές εκφράζονται με πάθος και οξύτητα, ακόμα κι αν είναι υβριστικές.
Γιάννης Ντούρμας
τ. υποψήφιος Σύμβουλος Κοινότητας Αλιβερίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου