Το αυτόνομο περιβαλλοκτόνο κρατίδιο "Λατομιστάν" Αλιβερίου

Στο βόρειο τμήμα δίπλα στην πόλη του Αλιβερίου και σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου απέχουν οι κρατήρες και το αυτόνομο περιβαλλοκτόνο κρατίδιο "Λατομιστάν" Αλιβερίου.

Οι λατομικές εργασίες και οι εκρήξεις του εδώ και χρόνια συνεχίζονται κανονικά και όσο πάει η κατάσταση ολοένα και χειροτερεύει περισσότερο.

Βομβαρδιζόμαστε συνέχεια… ζούμε με τα ρίχτερ του… με την ηχορύπανση και τις εκκωφαντικές εκρήξεις του σε καθημερινή βάση.

Όταν σκάνε τα «λουκούμια» που φυτεύουν, σείονται ολοσχερώς τα σπίτια μας και πεταγόμαστε από τα κρεβάτια μας.

Τα αμέριμνα και ήσυχα μεσημέρια πολλές φορές διακόπτονται, όταν οι εκκωφαντικές εκρήξεις από το χώρο του «Λατομιστάν» συνταράσσουν ολόκληρο το Αλιβέρι, νομίζοντας ότι πρόκειται για σεισμό.

Τα τεράστια σύννεφα από φορτία σκόνης, με τη βοήθεια πάντα του ευνοϊκού βόρειου ανέμου, μεταφέρονται στα σπίτια μας μέσα στην πόλη του Αλιβερίου.

Πολλές φορές κάτοικοι της περιοχής έχουν εκφράσει τα παράπονα και την αγανάκτησή τους στις τοπικές Δημοτικές και Αστυνομικές Αρχές, από τις εκρήξεις και την εν γένει λειτουργία του λατομείου.

Η τεράστια έκταση του λατομείου, της οποίας το εμβαδόν πιστεύουμε ότι έχει «παραμορφωθεί & παραφουσκωθεί», έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο.

Το βουνό που έχει σκαφτεί ολοσχερώς από τις τεράστιες ποσότητες εξόρυξης αδρανών υλικών, -αποτέλεσμα λατομικών εργασιών διάρκειας πολλών ετών-, πιστεύουμε ότι είναι αδύνατο να αποκατασταθεί και ο χώρος απόθεσης των αδρανών υλικών σχηματίζουν «βουνά» με αμμοχάλικο.

Όλα όσα περιγράφονται συμβαίνουν σε απόσταση αναπνοής μόλις 1400 περίπου μέτρα από το κέντρο της πόλης του Αλιβερίου, με αποτέλεσμα να δημιουργεί προβλήματα στο σχέδιο πόλεως απαγορεύοντας την επέκτασή του και την ανέγερση οποιουδήποτε κτίσματος σε απόσταση μικρότερη των χιλίων μέτρων από την οριογραμμή του λατομείου και της λατομικής ζώνης.

Ταυτόχρονα, από τη λειτουργία του λατομείου σε καθημερινή βάση, δημιουργείται κυκλοφοριακή συμφόρηση και κυκλοφοριακός θόρυβος (μηχανής, εξάτμισης, κορναρίσματα, τρίξιμο φρένων κλπ), από τα φορτηγά και τα βαρέα οχήματα, τα οποία διασχίζουν συνεχώς το κεντρικότερο οδικό δίκτυο της πόλης του Αλιβερίου.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, εκτός από την περαιτέρω επιβάρυνση της πόλης με ρύπους στην ατμόσφαιρα από σκόνη και καυσαέρια, την συγκέντρωση ατυχημάτων σε όλο το μήκος της οικιστικής περιοχής, σε συνδυασμό: α). με την αυξημένη κίνηση πεζών και μαθητών, λόγω των υπαρχόντων σχολείων του 1^ου Νηπιαγωγείου Αλιβερίου και Γυμνασίου Αλιβερίου, β). με την πτώση αμμοχάλικου, κυρίως στις στροφές από τα διερχόμενα φορτηγά και γ). με την πρόκληση βλαβών και ρηγματώσεων στο οδόστρωμα, από τη μεταφορά βαρέων φορτίων με τα φορτηγά.

Το πρόβλημα αυτό γίνεται εντονότερο και ανυπόφορο για το Αλιβέρι, όταν καραβάνια τα φορτηγά και βαρέα οχήματα διασχίζουν όλο το μήκος της οικιστικής περιοχής του κεντρικού οδικού άξονα Αλιβερίου, για να φορτώσουν από το λατομείο τις τεράστιες ποσότητες εξορυκτικών υλικών και να τις μεταφέρουν στα καράβια που αναμένουν αραγμένα στο λιμάνι της ΑΓΕΤ Μηλακίου.

Για να προφθάσουν περισσότερα δρομολόγια κινούνται διαρκώς και νυχθημερόν, από ένα «δυσανάγνωστο» οδικό περιβάλλον, (τεράστιο πλάτος του οδοστρώματος και λωρίδων κυκλοφορίας, χωρίς διαβάσεις πεζών, μη ορατές διαγραμμίσεις και οριογραμμές, μη επαρκεί φωτισμό τις νυχτερινές ώρες, ακατάλληλη οριζόντια και κάθετη σήμανση κλπ), το οποίο ευνοεί την ανάπτυξη υψηλών ταχυτήτων, δυσκολεύοντας την κίνηση των πεζών και μαθητών και δημιουργώντας επιπλέον εκπλήξεις και κινδύνους.

Ενώ η καταστροφική εν γένει λειτουργία του συγκεκριμένου λατομείου συνεχίζεται και οι καταγγελίες των δημοτών ολοένα γίνονται και πιο έντονες, καμία Δημόσια ή Αυτοδιοικητική αρχή σε τοπικό η περιφερειακό επίπεδο δεν ασχολήθηκε, όπως όφειλε και ανάλογα με τη σημασία που έχει η υπόθεση της λειτουργίας του συγκεκριμένου λατομείου, για τις αρνητικές επιπτώσεις και τις καταστροφικές συνέπειες στην πόλη του Αλιβερίου.

Ύστερα από τα παραπάνω, δικαιολογημένα να πιστεύουν οι δημότες της περιοχής της πόλης του Αλιβερίου, ότι λειτουργεί ανεξέλεγκτα το λατομείο της LAFARGE στο συγκεκριμένο σημείο και ότι το όλο ζήτημα «θάβεται» κυριολεκτικά από όλους τους αρμόδιους παράγοντες, τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.

Έχουν όμως κάθε δικαίωμα να καταγγέλλουν την αδράνεια και την απραξία των διοικούντων, να υποψιάζονται ακόμα και διαπλοκές στην υπόθεση της λειτουργίας του εν λόγω λατομείου, (από κηρύξεως της λατομικής ζώνης, μέχρι τη σημερινή λειτουργία του, με τις συνεχείς ανανεώσεις των αδειών λειτουργίας, των περιβαλλοντικών όρων κλπ).

Επίσης έχουν κάθε δικαίωμα να αμφισβητούν τη νομιμότητα καθορισμού της λατομικής ζώνης στο «Λατομιστάν Αλιβερίου», δίπλα στα σπίτια, καθιστώντας επικίνδυνη τη ζωή όλων των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, όπως επίσης να θεωρούν εξαιρετικά αμφίβολη και την τήρηση της νομοθεσίας για τις εξορυκτικές δραστηριότητες του λατομείου και απαιτούν την αυστηρή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και του διοικητικού συστήματος αδειοδότησης και περιβαλλοντικής προστασίας.

Έχουν όμως την υποχρέωση, όχι μόνο να καταγγείλουν, αλλά και να διεκδικήσουν την επανεξέταση συνολικά τόσο της νομιμότητας, όσο και της σκοπιμότητας της εν γένει λειτουργίας του, καθώς και τον αποχαρακτηρισμό με την κατάργηση της λατομικής ζώνης και την οριστική παύση της καταστροφικής λειτουργίας του «Λατομιστάν» Αλιβερίου.

Πρέπει κάποτε να δοθεί οριστικά λύση στο σοβαρό συνεχιζόμενο αυτό πρόβλημα του Αλιβερίου και της ευρύτερης περιοχής και οι αρμόδιοι να αντιληφθούν κάποια στιγμή, ότι το περιβαλλοντικό έγκλημα διαρκείας στη λατομική ζώνη Αλιβερίου στη θέση «Τσαρούχα», πρέπει να σταματήσει.

Ως πότε η λειτουργία του;  Πόσο βάθος;  Πόση έκταση;  Πόσες ποσότητες;  Τι ανάγκες εξυπηρετεί;  Ποίος ο προορισμός των εξορυκτικών υλικών;  Υπάρχουν ανταποδοτικά και με ποιο τρόπο προκύπτουν;  Πως ελέγχονται οι ποσότητες εξόρυξης;  Υπάρχει αποκατάσταση στο περιβάλλον;  κλπ.  

Οι δημότες απευθύνονται σε όλους τους αρμόδιους, που έχουν συμμετάσχει ή συμμετέχουν (προσωπικά ή οι προκάτοχοί τους, ή οι υπηρεσίες των οποίων προΐστανται) με ενεργό, παθητικό, πρωταγωνιστικό ή δευτερεύοντα ρόλο και στηριζόμενοι προφανώς σε λάθος, ή ανακριβή στοιχεία συναποφάσισαν τον χαρακτηρισμό της περιοχής Αλιβερίου (Τσαρούχα) ως λατομική ζώνη και τη λειτουργία του λατομείου, με συνέπεια την πλήρη υποβάθμιση και απαξίωση της ευρύτερης περιοχής.

Σε αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα θα πρέπει να δοθούν επαρκείς και πειστικές απαντήσεις. 

Οι δημότες επιθυμούν την με κάθε τρόπο δημιουργία ενός νέου ανθρώπινου αναβαθμισμένου περιβάλλοντος στην περιοχή τους και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν το περιβάλλον και η ποιότητα της ζωής τους, να αντιμετωπίζεται ως πόρος για ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση και εξασφάλιση «εύκολων κερδών» από τις ιδιωτικές εταιρείες σε βάρος τους.
Επιβάλλεται η άμεση δρομολόγηση των απαραίτητων εκείνων ενεργειών, για την λήψη πολιτικής απόφασης σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο και την υλοποίησή της, για τον αποχαρακτηρισμό και την κατάργηση της λατομικής αυτής περιοχής. 

Ήρθε η ώρα επιτέλους να σταματήσει αυτό «το έγκλημα διαρκείας».

Ήρθε η ώρα να δούμε, αν οι αρμόδιες Αρχές σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο έχουν την ικανότητα να δράσουν ωφέλιμα και αποτελεσματικά για τους πολίτες τους οποίους υπηρετούν.

Κύριε Δήμαρχε του Δήμου Κύμης Αλιβερίου και άρχοντες της αυτοδιοίκησης, επειδή η κατάσταση ολοένα χειροτερεύει επικίνδυνα για το Αλιβέρι, η κατεύθυνση είναι μια και μόνο αποκλειστική. Η αναβίωση και υλοποίηση προγενέστερης απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του πρώην Δήμου Ταμυνέων, ύστερα από διαμαρτυρία και καταγγελία Πρωτοβουλίας 500 περίπου Πολιτών Αλιβερίου, για την οριστική κατάργηση της υφιστάμενης λατομικής ζώνης στη θέση «Τσαρούχα» Αλιβερίου.

Ζητάμε ένα νέο ανθρώπινο αναβαθμισμένο μέλλον της περιοχής μας.

Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στη συνείδησή μας.

Γιάννης Ντούρμας

Η ασφάλεια και οι αντοχές της κοινωνίας από τους παρανόμως εισερχόμενους

Το διαρκώς αυξανόμενο ρεύμα των παρανόμως εισερχομένων, οι οποίοι πηγαίνουν κατά κύριο λόγο στη Λέσβο και στα υπόλοιπα μεγάλα νησιά απέναντι από τις ακτές της Τουρκίας, δοκιμάζει πολύ σοβαρά τις αντοχές των τοπικών κοινωνιών, αλλά και τις αντοχές ολόκληρου του συστήματος.

Κάθε φορά που υπάρχει μια κρίση στην ευρύτερη περιοχή έχουμε και τον αντίστοιχο αριθμό παρανόμως εισερχομένων από αυτές τις χώρες.

Παλαιότερα, μέχρι το έτος 2010 περίπου, που η Ελλάδα ζούσε μια περίοδο «τεχνητής» ευημερίας και ευμάρειας, οι ροές ήταν διαφορετικές.

Μέχρι τότε υπήρχε μια διαρκής ροή κυρίως από τις χώρες του Ιράκ και παλιότερα από το Αφγανιστάν και κανένας δεν ασχολείτο σοβαρά και με λεπτομέρειες, που πήγαιναν αυτοί οι άνθρωποι και που κατέληγαν.

Η πραγματικότητα, κι αυτή είναι βάσιμη πεποίθησή μου, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δημιούργησαν το φαινόμενο Χ.Α.

Στοιβαγμένοι σε λαϊκές περιοχές της Αθήνας, οι οποίες είχαν εγκαταλειφθεί από τον ντόπιο πληθυσμό εδώ και χρόνια ή κατοικούντο κυρίως από ηλικιωμένους, δεν είχαν νόμιμη εργασία κι άρχιζε η μικροεγκληματικότητα της πραγματικής ανάγκης του ανθρώπου να φάει. 
Το πρώτο βήμα ήταν να κλέψει μια τυρόπιτα ή ένα μπουκάλι γάλα, το δεύτερο βήμα ήταν να κλέψει ένα κινητό τηλέφωνο και στο τελευταίο βήμα ήταν να σκοτώσει έναν άνθρωπο, το είδαμε δυστυχώς και αυτό.

Αυτή είναι η πραγματικότητα η οποία άρχισε να δοκιμάζει τις κοινωνίες.

Για να μπορέσει η Ελληνική κοινωνία να διαπιστώσει αν οι παρανόμως εισερχόμενοι στη χώρα είναι πρόσφυγες, έχουν ανάγκη, είναι άνθρωποι σαν και εμάς και να τους δούμε σαν και εμάς, πρέπει να έχουμε ένα βασικό στοιχείο, το οποίο δυστυχώς, το ελληνικό κράτος διαχρονικά δεν έχει μπορέσει να προσφέρει.

Αυτό λέγεται ΑΣΦΑΛΕΙΑ.                 

       

Πρέπει πρώτα να προσφέρει ασφάλεια στο ντόπιο πληθυσμό.

Εάν έχεις ασφάλεια τότε μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια και να δεις το πρόβλημά του.

Εάν δεν έχεις ασφάλεια θα τον κοιτάξεις φευγαλέα και τρομοκρατημένα.

Επομένως το πρώτο βήμα για την κοινωνία μας, για να μπορέσει να δει αυτούς τους ανθρώπους και να καταλάβει το πρόβλημά τους είναι να μπορέσει το κράτος να προσφέρει ασφάλεια.

Είναι αυτό το οποίο έχασε το κράτος στη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα το 2007 – 2008. Είναι αυτό που χάνει σήμερα το κράτος και σε άλλες περιοχές όπως  στην περιοχή γύρω από το Πεδίο του Άρεως. Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που έχουν εγκατασταθεί εκεί, δεν υποβάλλουν αίτηση για άσυλο, είναι παρανόμως διαμένοντες στη χώρα, δεν έχουν χαρτιά και δεν μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, διότι αυτές είναι συνήθως κατεστραμμένα κράτη και η αστυνομία απέχει.

Και εδώ συμβαίνει το οτιδήποτε άλλο κακό που μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενο Χ.Α. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε. Ενώ τις αστυνομικές υπηρεσίες οφείλει να τις παρέχει μόνο το κράτος και οι κρατικοί φορείς είναι εκείνοι που μπορούν να ασκήσουν νόμιμη βία, το ρόλο της αστυνομίας αναλαμβάνει η Χ.Α.

Αλλά ας πάμε στο καθ΄ εαυτό φαινόμενο των παρανόμως εισερχομένων.

Οι παρανόμως εισερχόμενοι ανήκουν σε δύο ομάδες. Είναι εκείνοι οι οποίοι είναι εν δυνάμει πρόσφυγες και είναι και εκείνοι που είναι οικονομικοί μετανάστες.

Και οι δύο ακολουθούν παράνομους τρόπους εισόδου στη χώρα γιαυτό και τους αποκαλούμε παρανόμως εισερχόμενους.

Από αυτούς η πλειοψηφία  σήμερα είναι εν δυνάμει πρόσφυγες Σύριοι και λιγότεροι από άλλες χώρες, όπως την Παλαιστίνη, το Ιράκ, τη Σομαλία, χώρες οι οποίες είναι ουσιαστικά διαλυμένες, και είναι βέβαιο ότι εάν υποβάλλουν αίτηση για άσυλο, θα πάρουν άσυλο.

Υποβάλλουν αίτηση για άσυλο;  Η απάντηση είναι Όχι.

Δεν υποβάλλουν αίτηση για άσυλο διότι βλέπουν την Ελλάδα απλώς ως ένα σκαλοπάτι στη πορεία τους για τις βόρειες χώρες της Ευρώπης. Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός τους. Οπωσδήποτε οι συνθήκες είναι καλύτερες από τη χώρα τους, ή από τη χώρα από την οποία προήλθαν, αλλά δεν είναι ο τελικός προορισμός τους.

Αυτό είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό με τους Σύριους. -Εδώ θα αναφερθώ στη φράση της τότε Αναπλ. Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής κας Χριστοδουλοπούλου, η οποία αναφερόμενη στους πρόσφυγες χρησιμοποίησε τη φράση «…εξαφανίζονται…», η οποία κανονικά δεν έπρεπε να λεχτεί, αλλά ανταποκρίνεται σε μια πραγματικότητα.-

Δηλαδή είναι γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός των παρανόμως εισερχομένων, έχει βρει ήδη τα δίκτυά του για να μπορέσει να φύγει να πάει σε άλλες χώρες.

Εδώ είναι ο ρόλος του Ελληνικού κράτους, να μπορέσει να πιάσει αυτά τα δίκτυα. Μιλάμε για τεράστια ποσά. Όσο για το μέγεθος των ποσών, παραθέτω το περιστατικό της δημοσίευσης τυχαίως στον τύπο, -διαρροές από μαγνητοφωνημένες συνομιλίες- του περίφημου έγκλειστου στις φυλακές, μεγαλοεγκληματία Βλαστού, ο οποίος συζητώντας με κάποια φίλη του έλεγε «που θα επενδύσω τα χρήματά μου;», και αυτός της έλεγε «είναι απλό, πρέπει να πάρουμε ένα καράβι γρήγορο και να μεταφέρουμε κόσμο από την Τουρκία στην Ελλάδα, έχει πολλά λεφτά η υπόθεση». Για να το λέει αυτό το πράγμα ο Βλαστός καταλαβαίνεται πόσα χρήματα κινούνται από πίσω.

Το κακό είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου έχουμε περάσει ένα κακό μήνυμα προς τα έξω.

Γνωρίζουμε όλοι πως κινούνται τα δίκτυα σήμερα, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να πληροφορεί και να πληροφορείται τι γίνεται.
Μην έχουμε στο μυαλό μας τον «καημένο» εκείνον ο οποίος μπαίνει μέσα σε ένα καράβι και «καραβοτσακισμένος» φτάνει στην Ελλάδα μη έχοντας «που τη κεφαλήν κλείνει». 
Σας διαβεβαιώνω ότι η συντριπτική πλειοψηφία έχει κινητά νέας τεχνολογίας, επικοινωνεί με τα κινητά νέας τεχνολογίας και με τα κοινωνικά δίκτυα, ενημερώνεται και πληροφορεί αμέσως «έφτασα εδώ… είμαι εδώ… με πηγαίνουν εκεί… κλπ». 
Είναι φυσιολογικό όταν σου δίνει η τεχνολογία αυτή τη δυνατότητα σε φτηνό τρόπο.

Το κακό μήνυμα λοιπόν το οποίο περνάει δυστυχώς τον τελευταίο καιρό είναι ότι η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σε μία χώρα από την οποία μπορείς να κοιτάξεις και να δεις πως θα ετοιμάσεις τα επόμενα βήματά σου για το εξωτερικό.

Αυτό σημαίνει ότι μέχρι πριν λίγο καιρό, η εντύπωση που υπήρχε ήταν ότι, για να έρθει κάποιος στην Ελλάδα έπρεπε να έχει διασφαλίσει τα βήματά του, δηλαδή, έπρεπε να είχε βρει τον λοθροδιακινητή του από την Τουρκία, ο οποίος θα τον οδηγούσε σε ένα ξενοδοχείο στην Ελλάδα, από εκεί θα τον έπαιρνε και θα τον πέρναγε με κάποιο τρόπο στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, με σκοπό να πάρει τα χρήματα ο λαθροδιακινητής όταν ολοκληρωνόταν όλη αυτή η διαδικασία. 
Από πίσω υπήρχε και ένα ολόκληρο σύστημα, με το οποίο γινόταν η πληρωμή των λαθροδιακινητών. (Π.χ. Εγώ ως υποψήφιος για να πάω στη Σουηδία, έβρισκα το δίκτυο του λαθροδιακινητή, έβρισκα και τον ενδιάμεσο που θα του έδινα τα χρήματα και όταν πατούσα το πόδι μου στην Ελλάδα έστελνα ένα κωδικοποιημένο μήνυμα στον ενδιάμεσο, -«δώστου το 1/3 των χρημάτων»-, όταν έπαιρνα το διαβατήριο στα χέρια μου ή το εισιτήριο για τις χώρες της δυτικής Ευρώπης, έστελνα το δεύτερο κωδικοποιημένο μήνυμα, -«δώστου πάλι λίγα χρήματα»-. Όταν ολοκληρωνόταν η διαδρομή του έλεγα -«δώστου και το τρίτο τμήμα των χρημάτων»-).

Μέχρι πρότινος έτσι λειτουργούσαν αυτά τα συστήματα.

Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει σπάσει. Δηλαδή, ενώ για να φτάσει κάποιος στην Ελλάδα έπρεπε να έχει προετοιμάσει τα επόμενα βήματά του, τώρα έχει περάσει η εικόνα ότι μπορείς να έρθεις στην Ελλάδα και από την Ελλάδα να προετοιμάσεις τα βήματα για να πας σε άλλες χώρες του εξωτερικού.

Αυτός είναι και ο λόγος της μεγάλης αυξήσεως του αριθμού των παρανόμως εισερχομένων τα τελευταία χρόνια.

Έτσι, οι κοινωνίες των νησιών κυρίως, αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα γιατί έχουν αλλάξει και τα δίκτυα αυτών των λαθροδιακινητών.

Διότι πρώτα ο λαθροδιακινητής σε έπαιρνε και σου έδινε το πλήρες πακέτο, (Ελλάδα – τρένο Σκόπια ή αεροπλάνο για τη Γερμανία ή για τη Σουηδία κοκ, διαβατήριο - εισιτήριο). Αυτό στοίχιζε από 5.000 μέχρι 10.000 ευρώ.

Τώρα σου λέει 1500 μέχρι 2000 ευρώ και πας στην Ελλάδα.

Που είναι η Ελλάδα;

Να!   Είναι εκείνο το νησί απέναντι.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα νησιά εκείνα τα οποία έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα μεγάλα νησιά τα οποία είναι ορατά από την απέναντι Τουρκική ακτή.

Έτσι έχει πέσει η ταρίφα και έχει πάει στα 1500 – 2000 ευρώ, αλλά με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα περνάει πλέον στην ελληνική κοινωνία.

Οι κοινωνίες των νησιών απέναντι από την Τουρκία δοκιμάζονται αγρίως.

Στα λιμάνια αυτά, όπως παρατηρούμε γίνεται ο κακός χαμός από κόσμο ο οποίος περιμένει απλώς να ταυτοποιηθεί και να περάσει τις κανονικές διαδικασίες.

Από την άλλη, δεν υπήρχε και δεν υπάρχει η αναγκαία υποδομή για να μπορέσει να διαχειριστεί όλο αυτόν τον κόσμο, αλλά και δεν μπορεί να υπάρξει. 
Για να στηθεί και να λειτουργεί σωστά μια τέτοια υποδομή αύριο το πρωί π.χ. για να τοποθετηθούν 400 – 500 άτομα, θέλουν τρεις έως τέσσερις μήνες για να εκπαιδευτούν.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά, η ελληνική κοινωνία αυτή την εποχή είναι προφανώς προσηλωμένη στην οικονομική κρίση, αλλά κατά την άποψή μου το μεταναστευτικό, οι ροή των παρανόμως εισερχομένων στη χώρα μας, θα είναι ένα επόμενο μεγάλο πρόβλημα, το οποίο σίγουρα θα το δούμε μελλοντικά στα σπίτια μας.  

Γιάννης Ντούρμας

Κομματική στέγη...

Μου είπε ο φίλος μου ο Βασίλης τι του είπε ο φίλος του ο Χάρης.

Με το ΠΑΣΟΚ, του είπε, πέρασε πολύ καλά... Έκανε λεφτά κλέβοντας τίμια, απόκτησε κουλτούρα και όσο ήταν στην εξουσία, όλοι τους πεινασμένοι, τρώγανε με δέκα μασέλες. 

Και στη ΝουΔου, του είπε, ότι πέρασε καλά.... Έκαναν λεφτά μέχρι και οι κουμπάροι του, διατήρησε την κουλτούρα του, και περιέργως πως, οι Πασοκτζήδες τον θεωρούσαν πια φίλο τους.

Και στη Χ.Α. του είπε, ότι πέρασε καλά... Τους έδινε ότι περίσσευε από τα μεγάλα κόμματα, του έδιναν όμως και αυτοί κάτι... Εκεί έμαθε τι σημαίνει Σοσιαλδημοκράτης και ενσωμάτωσε σε τέτοιο βαθμό την κουλτούρα του, που κατάφερε να τον φωνάζουν μέχρι και πατριώτη.

Στο Κ.Κ.Ε. του είπε δεν πέρασε και πολύ καλά... Τους πλήρωνε οικονομική ενίσχυση, η κουλτούρα του τους έπεφτε λίγη, έτρωγε συνέχεια ξύλο στις διαδηλώσεις και ποτέ δεν ένοιωσε σαν στο σπίτι του γιατί δεν είχε μούσι και αξύριστη γκόμενα.

Στο ΠΟΤΑΜΙ καλά ήτανε, του είπε... για λίγο όμως, μέχρι που άρχισε ο Σταύρος τις μ@@@@ίες και λάκισαν όλοι από το κόμμα και στο τέλος εμείνανε οι δύο τους.

Στους ΑΝ.ΕΛ. του είπε, ότι πέρασε αδιάφορα... Όλοι τους ήταν άνετοι και σφύριζαν κλέφτικα...

Όμως στον ΣΥΡΙΖΑ πέρασε τέλεια, του είπε... Εκεί γνώρισε άτομα με g@y σεξουαλική νοοτροπία και κάθε φορά, αναλόγως που βρισκόταν, δήλωνε σοσιαλιστής, φιλελεύθερος, αριστερός, κεντροδεξιός, εθνικιστής, αριστερόστροφος, κεντροδεξιός, κεντροαριστερός, βιζιτούμπα και πολλά άλλα... 

Του είπε ότι πέρναγε τόσο καλά και ότι δεν θα έφευγε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρις ότου άρχισε να βλέπει στα όνειρα κρεμασμένα παλτά με τις τσέπες γεμάτες υποψίες... 

Αυτό δεν μπόρεσε να το αντέξει, του είπε... και έτσι έφυγε και έμεινε χωρίς κομματική στέγη...

Θα δει όμως, του είπε, τι θα κάνει στη συνέχεια... μιλάει και με τη BARCELONA... άμα τα βρουν στα λεφτά...