Η φθίνουσα πορεία του Αλιβερίου και της περιοχής του

«Όταν διευθύνουν οι ανίκανοι φταίνε οι ικανοί». Απόφθεγμα της πιο διακεκριμένης Ελληνίδας Βυζαντινολόγου ιστορικού παγκοσμίως, της κυρίας Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ.

Αδιαμφισβήτητη αλήθεια! Αν θέλουμε να βρούμε φταίχτες θα πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέπτη.

Έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που θα μπορούσε να μας κάνει η φύση στο δήμο Κύμης Αλιβερίου.

Βρικόμαστε σε πλεονεκτική θέση του δεύτερου μεγαλύτερου και εντυπωσιακού νησιού στη χώρα μας, στο έκτο μεγαλύτερο της Μεσογείου, μια ανάσα από την Αθήνα και το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, με πρόσβαση όλο το 24ωρο με αυτοκίνητο, με το βλέμμα σε δύο θάλασσες στον κόλπο του Ευβοϊκού και στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, με παραλίες μαγευτικές, αλλά και ορεινό όγκο από βουνά με ξεχωριστές ομορφιές, πολλά μνημεία από διαφορετικές εποχές, με δάση, πηγές, τρεχούμενα νερά, θρησκευτικά μνημεία, μονές, μεσαιωνικά κάστρα, ιδανικά μέρη για πεζοπορικές διαδρομές, περιπάτους και ποδηλατοδρομίες κλπ. κλπ... 

Ένας τόπος που κρύβει τόσα πολλά, αλλά αδυνατεί να τα αναδείξει.

Αφού συμβάλουν όλες οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και την δυναμική του τόπου μας, το βιοτικό επίπεδο του μέσου συμπολίτη μας σήμερα θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα αυξημένο και η περιοχή του Αλιβερίου θα έπρεπε να είναι άψογη από κάθε άποψη. Θα έπρεπε, είναι όμως έτσι; 

Η ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων γεννά την ανάγκη επικοινωνίας και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Ο κάθε δημότης θα πρέπει να είναι υπεύθυνος, ενημερωμένος, να ξέρει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, να εκφράζει την άποψή του, να συμμετέχει ενεργά στην κοινωνία, να αντιδρά... και να γράφει.

Φαίνεται όμως, ότι με τα κοινά ασχολούμαστε μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια όταν ψηφίζουμε. Αφού ρίξουμε το ψηφοδέλτιο μετά απαιτούμε και γκρινιάζουμε.

«Μα καλά τι κάθεσαι και ασχολείσαι, αυτά είναι για τους πολιτικούς και η πολιτική είναι βρωμιά». Η απόλυτα «κλισέ» φράση. Έτσι έχουμε γαλουχηθεί.

Και έτσι βολικά αφήνουμε τους άρχοντες της αυτοδιοίκησης να αποφασίζουν όπως αποφασίζουν, ή να μην αποφασίζουν, χωρίς να τους προβάλλεται κάποιος μοχλός πίεσης ή αντίδρασης.

Όταν ξεκίνησα το δικό μου μονοπάτι στη πόλη του Αλιβερίου, ούτε που φανταζόμουν ότι σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, η συνολική (οικονομική, κοινωνική, πολιτική) αποσύνθεση του τόπου που ζούμε, θα ήταν τόσο μεγάλη.

Αυτός άλλωστε είναι και ο κύριος λόγος που με ανησυχεί και με εξωθεί να διαμαρτυρηθώ και να γράφω.

Με ανησυχεί που η οικονομία και η ανάπτυξη της περιοχής του Αλιβερίου διακρίνεται όχι απλά από στασιμότητα, αλλά από συνεχή επιδείνωση.

Με ανησυχεί το γεγονός που κάθε τόσο μαθαίνω ότι ακόμη ένας νέος έφυγε από την περιοχή του Αλιβερίου, για ένα καλύτερο μέλλον, όταν θα έπρεπε να μην υπάρχει άνεργος νέος σε αυτό το μέρος που ζούμε.

Με ανησυχεί η μίζερη εικόνα της περιοχής του Αλιβερίου, για την σοβαρότατη έλλειψη υποδομών και υπηρεσιών που παρέχονται στους δημότες και στους ξένους επισκέπτες.

Με ανησυχεί το γεγονός ότι κάθε χρόνος που περνά τα γύρω χωριά παραμελούνται ολοένα και περισσότερο, γερνούν και αυτά όπως και ο λιγοστός πληθυσμός τους.

Μα πιο πολύ με ανησυχεί το γεγονός που για διάφορα θέματα του τόπου μας οι άρχοντες της αυτοδιοίκησης αδιαφορούν σκανδαλωδώς και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, όλους εμάς τους ενεργούς πολίτες που θέλουμε να δούμε τον τόπο μας να βγαίνει από τη μιζέρια και τον σκοταδισμό, που θέλουμε να δούμε μαζί με όλους τους συμπολίτες μας να προκόβουμε.

Περισσότερο από όλα όμως με ανησυχεί το γεγονός που ζούμε και μεγαλώσαμε τα παιδιά μας σε αυτόν εδώ τον τόπο και όλη η περιοχή του Αλιβερίου τόσα χρόνια, δεν έχει αναβαθμιστεί σε κανένα επίπεδο, έχει εγκλωβιστεί σε ένα σκοτεινό πέπλο στασιμότητας και μάταια αναμένουμε να συνεχίσουν να ζήσουν και τα παιδιά μας μέσα σε αυτή την τραγική φθίνουσα κατάσταση.

Και γνωρίζω πολύ καλά, ότι για όλα τα παραπάνω ανησυχούν πολλοί ακόμη συνδημότες μου, τα ακούμε συνέχεια στους δρόμους της πόλης του Αλιβερίου, στα μαγαζιά, στα χωριά, παντού.

Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να μην τα ακούω και να τα λέω μόνο, αλλά να τα γράφω κιόλας και να τεκμηριώνω. Άλλωστε "τα γραφτά μένουν".

Για όλες τις παραπάνω ανησυχίες και άλλες πολλές, πολλά μπορούν να γραφτούν και είμαι σίγουρος ότι εν καιρώ θα γράφονται. 

Η δυσφορία και η απογοήτευση, σήμερα, είναι μεγάλη, οι πολίτες της περιοχής του Αλιβερίου είναι πολλοί και για όλους αυτούς, μαζί με αυτούς, οφείλουμε να γράφουμε, να πιέζουμε, να αντιδρούμε.  ...και συνεχίζουμε τον αγώνα για ν΄αλλάξει τουλάχιστον από σήμερα το αύριο, μετρώντας πάντα με τη ζυγαριά της καθαρής συνείδησης!!!

(ΥΓ). Η παρούσα αφορά τους συνδημότες όλους εκείνους, τους "εκτός συναλλαγής".

Σχετικές αναρτήσεις με Αλιβέρι πατήστε:

Εδώ: "Πεζοδρόμια γεμάτα παγίδες στο Αλιβέρι"

Εδώ: "Άρχοντες του Δήμου Κύμης Αλιβερίου, επιτέλους!... αρχίστε να ξεκολλάτε)"

Εδώ: "Το Αλιβέρι θα καταντήσει ο σκουπιδότοπος της Ευρώπης;"

Εδώ: "Το μαγαζί του κυρ Θανάση στο Αλιβέρι και ο μπάρμπα Γιώργης ο τρακτερτζής"

Εδώ: "Το πέρασμα του τρόμου στο Αλιβέρι"

Εδώ: "Εγκαταλελειμμένοι (τυρανόσαυροι) στο Αλιβέρι"

Εδώ: "Η βιτρίνα του Αλιβερίου ένας αντιαισθητικός χώρος"

Εδώ: "Το αυτόνομο περιβαλλοκτόνο κρατίδιο (Λατομιστάν) Αλιβερίου"

Εδώ: "Η ανάγκη αναβάθμισης με πεζοδρομήσεις στο Αλιβέρι"

Εδώ: "Μπράβο στους (νοικοκυραίους) που συμμετέχουν με μεγάλο ενθουσιασμό στην προστασία του περιβάλλοντος στο Αλιβέρι"

Εδώ: "Το παιχνίδι του αυτονόητου και του ζητούμενου στο Αλιβέρι"

Εδώ: "Αντιπλημμυρική προστασία στον ποταμό Ίμβρασο στη περιοχή του Αλιβερίου"