Γράφει ο Γιάννης Ντούρμας (τ.Δόκιμος Ενωμοτάρχης)
(Διάρκεια ανάγνωσης πέντε λεπτά)
(Μέρος πρώτο). ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Η ιστορική σειρά του Π.Σ.Ο.Χ. Ρόδου 1977 - 1978, όπως και άλλες σειρές αντίστοιχα, άφησε τα ίχνη στην προσωπικότητα του καθενός μας.
Σημάδεψε τολμώ να πω τα χρόνια της νιότης μας, αλλά και την μετέπειτα ζωή μας.
Πέρασαν σχεδόν 44 ολόκληρα χρόνια.
Δεν είναι λίγο να συζητάς μετά από τόσα χρόνια. Στη συνάντηση κυριάρχησε η έκπληξη κατά την αναγνώρισή μας για να ακολουθήσει ο αυθορμητισμός, η καταδεκτικότητα, η νοσταλγία αλλά και η διάχυτη αγάπη μεταξύ μας. Μια αγάπη που επιβεβαιώνεται από την γενική διάθεση να ξαναβρεθούμε. Τα συναισθήματα που νιώσαμε όλοι οι συμμετέχοντες μας αποζημίωσαν, περισσότερο αυτούς που ήρθαν από μακριά.
Στη συνάντηση του Ναυπλίου έγινε ένα γλέντι διασκεδαστικό και αυθεντικό, μια όαση διασκέδασης και συγκινησιακή ατμόσφαιρα.
Οι αναμνήσεις της νιότης με τίποτα δεν διαγράφονται, ξεδιπλώθηκαν ευχάριστες αναμνήσεις και εγώ εξακολουθώ να πιστεύω πως ήταν χθες.
Ενός από τους ζεϊμπέκικους χορούς με χορευτή τον Gianis Despotakis ήταν ιδιαίτερα συγκινητικός και σημαδιακός.
"Μια ζωή μέσα στους δρόμους
Μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες
Μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε…"
Όσοι δεν μπόρεσαν, δήλωσαν -και εξακολουθούν να δηλώνουν ακόμη και τώρα- "ωσεί παρών", αφού ανειλημμένες υποχρεώσεις δεν τους το επέτρεψαν, εκφράζοντας την ελπίδα να είναι και οι ίδιοι στην επόμενη συνάντηση.
Κανένα δεν πρέπει να πειράζει που περνάνε τα χρόνια. Αρκεί στα πρώτα και στα ύστερα, σε όλη μας τη ζωή, να αισθανόμαστε πως περνάμε γόνιμα, ως προς τον εαυτό μας και να παραμένουμε ενεργοί και χρήσιμοι πολίτες.
Συγχαρητήρια στον "οικοδεσπότη - διοργανωτή" της συνάντησης τον Χρήστος Σχοινοχωρίτης, …όλα τέλεια!
Ας είναι η συνάντηση αυτή μια νέα αρχή! …ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!!
(Μέρος δεύτερο). Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΗ ΕΞΕΛΙΞΗ.
- Επειδή προερχόμαστε από το Π.Σ.Ο.Χ. Ρόδου.
- Επειδή η επόμενη, μετά τη Λαμία επιτυχημένη συνάντηση, προγραμματίστηκε για να πραγματοποιηθεί στο Ναύπλιο.
- Επειδή λόγω covid αναβλήθηκε τα δύο επόμενα έτη, ορίστηκε και πραγματοποιήθηκε τελικά φέτος στις 8/10/2022.
- Επειδή λόγω μη εκδήλωσης ενδιαφέροντος συμμετοχής αρχικά εκφράστηκε η άποψη ακύρωσής της.
- Επειδή στο τέλος υψώθηκε η δυνατή φωνή της ομάδας, "δώσαμε την υπόσχεση και πρέπει να την κρατήσουμε", αποφάσισε τελικά να πραγματοποιηθεί με επιτυχία η συνάντηση του Ναυπλίου.
- Επειδή η καθόλα επιτυχημένη συνάντηση του Ναυπλίου σημαίνει και νίκη της ομάδας.
- Επειδή η επιτυχία και η νίκη της συνάντησης στέλνει προς όλους το μήνυμα ότι και οι επόμενες συναντήσεις θα έχουν την ίδια επιτυχία και σίγουρα μεγαλύτερη συμμετοχή κλπ. κλπ.
Με αφορμή τα παραπάνω, αισθάνομαι την ανάγκη και θεωρώ σκόπιμο να αναφερθώ σε ένα ιστορικό γεγονός και να το συνδυάσω με την εν λόγω συνάντηση.
(Κοινά γνωρίσματα: Ρόδος, Ναύπλιο, Αγάπη, Επιμονή, Υπομονή, Αυτοπεποίθηση, Εμπιστοσύνη, Υπερηφάνεια, Κύρος, Τόλμη, Θάρρος, Αποτελεσματικότητα, Επιτυχία, Νίκη).
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ (ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ):
Κατά την εποχή του Καποδίστρια στο Ναύπλιο υπήρχε μεγάλη Ροδίτικη παροικία. Ο Αναστάσιος Ρόδιος ή Ροδίτης ο οποίος γεννήθηκε στο νησί της Ρόδου στα 1804 μ.Χ. σε μικρή ηλικία είχε έρθει οικογενειακώς στο Ναύπλιο. Είχε ενταχθεί στους κόλπους της Φιλικής Εταιρείας. Με το ξεκίνημα της Επανάστασης ενσωματώθηκε στον τακτικό Ελληνικό στρατό και πήρε μέρος στις σημαντικές για την απελευθέρωση του γένους μάχες της Τριπoλιτσάς, των Μύλων της Καρύστου, του Χαϊδαρίου, των Θηβών, του φρουρίου Αθηνών και της πολιορκίας της Χίου. Έφτασε μέχρι τον βαθμό του Συνταγματάρχη. Χαρακτηριζόταν για την γενναιότητά του και για την δεινότητά του στην ξιφομαχία.
Το έτος 1830 μ.Χ. έφτασε στην πόλη του Ναυπλίου ένας διάσημος Γάλλος ξιφομάχος. Αμέσως μετά την άφιξή του άρχισε να καλεί με έντυπες προσκλήσεις -που τοιχοκολλούσε μέχρι και σε δημόσια κτήρια- αλλά και με ντελάληδες όποιον κάτοικο της πόλης επιθυμούσε να αγωνιστεί μαζί του.
Ακολουθούσε αυτή την τακτική για μέρες αλλά κανείς δεν ανταποκρινόταν στην πρόσκληση - πρόκλησή του. Προφανώς η φήμη που τον συνόδευε καθώς και τα επιτεύγματά του αποθάρρυναν όποιον είχε γνώσεις και ικανότητες ξιφομαχίας.
Ο Αναστάσιος θεωρώντας προσβολή για ολόκληρο το γένος την στάση του Γάλλου αποφάσισε να μην αφήσει αναπάντητη την πρόκληση. Δήλωσε λοιπόν και μάλιστα ενυπογράφως ότι ο ίδιος θα προσέλθει σε μονομαχία με το Γάλλο.
Μόλις το πληροφορήθηκε αυτό η αδελφή του φόβος την κυρίευσε για τη ζωή του αδελφού της.
Άρχισε να σκέφτεται τι μπορεί να κάνει για να αποτρέψει αυτή την μονομαχία. Αποφάσισε λοιπόν ως έσχατη λύση να καταφύγει στον συμπατριώτη της Παναγιώτη Ρόδιο που τύχαινε εκείνη την περίοδο να κατέχει το αξίωμα του Υπουργού των Στρατιωτικών της χώρας. Με δάκρυα στα μάτια του ζήτησε να μεσολαβήσει και να προσπαθήσει να πείσει τον αδελφό της να μην προχωρήσει στο επικίνδυνο εγχείρημα
Πράγματι ο Υπουργός κάλεσε τον Αναστάσιο στο γραφείο του. Προσπάθησε να τον μεταπείσει αναφέροντάς του πως θα κινδύνευε σοβαρά η ζωή του και πως δεν ήταν πρέπον και αναγκαίο να εμπλακεί σε κάτι τέτοιο.
Εκείνος όμως παρέμεινε αμετάπειστος. «Έδωσα τον λόγο μου ως Έλληνας αξιωματικός και ως Ρόδιος και σκοπεύω να τον κρατήσω», ήταν η αφοπλιστική του απάντηση στον συμπατριώτη του Υπουργό, ο οποίος βλέποντας την επιμονή του αξιωματικού αλλά και το δίκαιο της απάντησης του έδωσε συγχαρητήρια για το θάρρος και την γενναιότητα του, του ευχήθηκε καλή επιτυχία, αλλά του έδωσε και κάποιες συμβουλές για το τι έπρεπε να κάνει την ώρα του αγώνα μιας και ο ίδιος ήταν επίσης πολύ καλός χειριστής του ξίφους.
Την Κυριακή ο λαός του Ναυπλίου προσήλθε στην κεντρική πλατεία της πόλης για να παρακολουθήσει ένα ασύνηθες θέαμα. Ο Γάλλος ξιφομάχος ακολούθησε από την αρχή επιθετική τακτική έναντι του αντιπάλου προσπαθώντας να τον πληγώσει, έχοντας ίσως υπερβολική αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του.
Πίστευε πως θα έβγαζε γρήγορα εκτός μάχης τον Αναστάσιο, ο οποίος αμυνόμενος απόκρουσε όλες τις επιθέσεις. Και κάποια στιγμή συνέβη το αναπάντεχο. Ο Ρόδιος ξιφομάχος βλέποντας τον Γάλλο κουρασμένο του κατάφερε διαμπερές και σοβαρό τραύμα κάτω από την δεξιά ωμοπλάτη. Εκείνος στάθηκε αδύνατον να συνεχίσει και παραδέχθηκε την ήττα του.
Τότε οι κάτοικοι του Ναυπλίου πανηγυρίζοντας και μεθυσμένοι από την μεγάλη νίκη σήκωσαν τον Αναστάσιο στα χέρια και τον περιφέρανε σε κάθε δρόμο και στενό της πόλης τους ως νέο Διαγόρα. Σύσσωμος ο Ελληνικός τύπος εξήρε με υπερηφάνεια το γεγονός πλέκοντας εγκώμια για το νεαρό Ρόδιο.
Στην συνέχεια ο Αναστάσιος όντας φρούραρχος στο Παλαμήδι έγινε πρωταγωνιστής και σε ένα άλλο περιστατικό. Ο Καποδίστριας, προσπαθώντας να προστατεύσει την αποτελεσματικότητα και το κύρος της κεντρικής διοίκησης, βρέθηκε απέναντι στις παραδοσιακές τοπικές εξουσίες με ταραχές που ξέσπασαν τότε σε ολόκληρη της επικράτεια. Σ’ αυτό το κλίμα της γενικευμένης σύρραξης, σημειώνει ο Νικόλαος Σπηλιάδης στα απομνημονεύματά του, «Ο Μαυροκορδάτος και οι μετ’ αυτού», προσπάθησαν να προσεγγίζουν τη φρουρά του Παλαμηδιού και τον φρούραρχο Αναστάσιο Ροδίτη.
Στον τελευταίο, «…Ο Μιαούλης έστειλε τον Μακρυγιάννην και τον προσεκάλεσεν[…] να τον λαλήση […]. Τον είπεν ότι ήθελε τον δώσει τρεις χιλιάδας διστήλων δια την φρουράν του Παλαμηδίου, αν εδέχοντο εις αυτό έξη-οκτώ Υδραίους…».
Ο Ροδίτης, ανέφερε την πρόταση στον συντοπίτη του υπουργό στρατιωτικών, Παναγιώτη Ρόδιο, που ενημέρωσε τον Καποδίστρια. Ο κυβερνήτης είπε στον φρούραρχο να πάρει τα χρήματα, να δεχθεί εντός του Παλαμηδίου τους Υδραίους και να τους συλλάβει κατόπιν.
Έτσι χάρη στον Αναστάσιο η προσπάθεια κατάληψης του Παλαμηδίου απέτυχε όπως και η εξέγερση κατά του Καποδίστρια, ο οποίος βέβαια λίγο καιρό αργότερα θα δολοφονηθεί.
Βιβλιογραφία: Γεράσιμου Δρακίδη -ο Σουκιούρμπεης-
Επιμέλεια: Αλέξανδρος Ν. Κατσαράς, φιλόλογος
Πηγή: Αναστάσιος Ρόδιος Η άγνωστη μονομαχία με διάσημο Γάλλο ξιφομάχο στο Ναύπλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου