Είναι μια από τις απαλές χειμωνιάτικες βροχές.
Είπα λοιπόν να σας καλησπερίσω με τις ερασιτεχνικές αλλά φρέσκιες φωτογραφίες
του κήπου μου, τον οποίο έχω εγκαταλείψει και δεν τον φροντίζω όσο θα έπρεπε.
Αυτός ωστόσο με βγάζει ασπροπρόσωπο, με το πράσινο και τα
μπλεγμένα δένδρα του να μένουν αγέρωχα, διότι όπως βλέπετε η μάνα φύση συνεχώς
αντιστέκεται με τους δικούς της κανόνες της επιβίωσης των φυτών, που συντείνουν
στη διατήρηση των ισορροπιών, της συνύπαρξης και με την ικανότητα πάντα να
απαλύνει τις πληγές της.
Στους Χειμώνες της ισορροπημένης φύσης και της ζωής βλέπω
την αυλή μας στις αποχρώσεις του πράσινου, του κόκκινου και του κίτρινου. Βλέπω τους
γευστικούς καρπούς των δένδρων, γεμάτους με τους χυμούς που τους τροφοδότησαν η
άνοιξη και το καλοκαίρι και κάνω σκέψεις και αναγωγές...
Φρούτα του χειμώνα κάθε είδους, πορτοκάλια, μανταρίνια, λεμόνια,
χόρτα περιφρονημένα και τόσα άλλα.
Φαίνεται ότι η μάνα φύση έχει προνοήσει για τα πάντα …και
τους δύσκολους χειμώνες να είναι τόσο καρπεροί, για να δίνουν δύναμη και
κουράγιο, ώστε να ξεπερνιούνται και να έρχεται και πάλι η ζωογόνα άνοιξη να
ανταμώσει τους σκεπτόμενους πολίτες.
Μια άνοιξη που την θέλουμε πολύ… κι άμα χρειαστεί… την
επιδιώκουμε.
Πάντα υπάρχει ελπίδα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου