Το παιχνίδι του αυτονόητου και του ζητούμενου στο Αλιβέρι

Αυτό που σε όλες τις οργανωμένες πόλεις της Ελλάδας αποτελεί δεδομένο κανόνα, εμείς εδώ στο Αλιβέρι ακόμα το κυνηγάμε και, όταν το πιάνουμε (κάτι που σπάνια συμβαίνει), το ανάγουμε σε επίτευγμα.

Όλοι παρατηρούμε ότι η περιοχή του Αλιβερίου πάσχει σε επίπεδο ποιότητας ζωής και υποδομών, όπως πλατείες, αναπλάσεις, χώροι στάθμευσης, φωτισμός, πεζοδρόμια, διαβάσεις πεζών, διαγραμμίσεις οδών, οδική σήμανση, οδικό περιβάλλον κλπ, κλπ.

Είναι αυτονόητο ότι υποχρέωση της δημοτικής αρχής είναι να μεριμνά στην καλυτέρευση των συνθηκών της καθημερινότητας των δημοτών και, εκτός των άλλων, να εκτελεί και να ολοκληρώνει τα ήδη προγραμματισμένα έργα, χωρίς καθυστερήσεις, για τα οποία είναι εντεταλμένη να τα εκτελέσει, ενημερώνοντας ταυτόχρονα μέσω της επίσημης ιστοσελίδας και διαύγειας τους δημότες.

Ενώ αυτό επιτάσσει το καθήκον της και αυτός είναι ο ρόλος της, αρμόδιοι της δημοτικής αρχής, αναζητούν και επιδιώκουν την κοινωνική "ζητωκραυγή" και το "χειροκρότημα" στο αυτονόητο και μάλιστα μέσω των f/b.

Έτσι, εργασίες του είδους καθαρισμός φρεατίων, κλάδεμα ή περιποίηση δένδρων ή θάμνων, καθαρισμός η διαμόρφωση ενός τμήματος πεζοδρομίου ή εγκαταλελειμμένου χώρου, τοποθέτησης ενός φωτιστικού, το κλείσιμο μιας λακκούβας κλπ, αναδεικνύονται ως ζητούμενο και το προαναγγέλλουν με "πομπώδες ύφος" επιδιώκοντας το "χειροκρότημα".

Δυστυχώς, μια ζωή εδώ στο Αλιβέρι, αντί να προσπαθούμε να βλέπουμε λίγο πιο μπροστά και μακρύτερα, κυνηγάμε απλά το αυτονόητο... και το αυτονόητο, γίνεται είδηση!

Είμαστε γελασμένοι, εάν πιστεύουμε ότι θα οδηγηθούμε στην πρόοδο αυτής της περιοχής, δίχως να προηγηθεί η αλλαγή της νοοτροπίας μας, είτε ως άρχοντες που διοικούν αυτόν τον τόπο είτε ως δημότες, αν δεν σταματήσουμε να βλέπουμε το αυτονόητο ως ζητούμενο.